Bouwsel in de maak

Eksternest

Al enkele weken wordt er druk gebouwd in de tuin. Een ekster heeft onze berk uitgekozen als zijn nestplaats voor het komende seizoen. Erg vroeg lijkt me want eind feb. was hij al bezig, maar misschien is dat wel normaal. Aan de grootte van het bouwsel te zien was het wellicht gewoon nodig :).

Eksternest2

Het begon als een “semi-normaal” nest, gewoon wat takjes die van her en der werden aangevlogen en zorgvuldig in een vork van de boom werden neergelegd. Maar gaandeweg werd het een vermakelijk schouwspel. Stel je voor: de ekster zit naast zijn nest en grijpt willekeurig rondom hem naar dunne twijgen die nog aan de boom hangen. Daarna volgt een trekken en sleuren totdat de twijg loslaat. Het ging er soms zo wild aan toe dat de ekster bijna van zijn tak viel. En als de hardnekkige twijg dan nog niet wilde lossen werd hij gewoon rechtstreeks in het nest ingeweven. Dat zal wat worden straks als de boom begint uit te lopen.

Eksternest in berk

Langzamerhand werd het ook een serieus bouwwerk. Het leek wel of er een soort overkapping op kwam. Na wat opzoekwerk las ik dat een eksternest inderdaad van boven overdekt wordt als bescherming van de jongen tegen predatoren. Wellicht dat de luifel ook wat extra bescherming gaf bij de naderende regenbui die volgde. De lucht kleurde helemaal zwart en met de opkomende wind vreesde ik dat het nest snel op de grond zou liggen. Maar de ekster had het nest zowaar aan de juiste windzijde van de vork gemaakt. Noem het maar instinct … of gewoon simpelweg geluk.

 

Van groen naar grijs

tuin mei_2015_1Net op tijd was ik er bij. Een paar dagen later en de veldzuring was in zaad geschoten. Hij had m’n hele tijmveld overmeesterd, dus daar moest toch even een stokje voor gestoken worden. Voor de kleine veldkers was ik wel te laat. Bij de minste aanraking springt het zaad welig in de rondte. Daar zullen we later de gevolgen wel weer van zien. Maar voorlopig kijk ik tevreden rond, in een tuin die, met veel groenen en grijzen, nu op z’n mooist is, al ga ik dit later in het seizoen vast nog eens zeggen.

schaduwhoek

Sesleria en Carex

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Over zaad gesproken: ik heb onlangs in m’n nieuwste boek (en tevens eerste aanwinst van Piet Oudolf en Noel Kingsbury) “Plannen en planten, een nieuw Tellimaperspectief” (die binnenkort op de boekenlijst erbij komt), een goed stuk gelezen over de relatie tussen de levensduur van planten en hun drang tot uitzaaien. Blijkt dat er een verband is tussen die twee eigenschappen: planten met een lange levensduur, die ook jaren op dezelfde plaats blijven staan, hebben minder vaak de neiging tot sterk uitzaaien. Ergens heeft dat natuurlijk ook een logica, een kortlevende plant zal z’n voortbestaan willen garanderen door te zorgen voor veel nakomelingen. Ineens begrijp je waarom een gras als Melica ciliata zijn zaad zo kwistig in het rond strooit, terwijl onze stille held Sesleria nitida al sinds jaar en dag onverstoorbaar op dezelfde plaats staat zonder ook maar één enkele nakomeling. Al zijn er natuurlijk altijd uitzonderingen op de regel.

sierhaver en akelei

Zenegroen en tafelblad

 

 

 

 

 

 

 

 

Akelei houdt zich in ieder geval netjes aan de spelregels. Hij is niet heel standvastig, maar wel een echt zaaiwonder. Terwijl ik vooral lyrisch wordt over alle variaties in groenen en grijzen, ziet iedereen natuurlijk de akeleien. En laten we wel wezen: je kunt er niet naast kijken. Ze zijn ook gewoon fantastisch. Je begint met 2 of 3 soorten en je eindigt met een gigantische kruisbestuiving.

akelei mix1

akelei mix2

akelei mix3

 

Akelei en varen

Salomonszegel en duizendknoop

 

 

 

 

 

 

 

 

Maar toch nog even terug naar de groenen en de grijzen, ik blijf het een mooie combinatie vinden. De salomonszegel lijkt het in zijn blad allemaal te combineren. Afhankelijk van hoe het licht erop valt kleurt het groen of grijs. En dan die rij witte klokjes die eronder bungelen. Je kunt zelfs niet benoemen of dit nu een horizontaal accent toevoegt of juist een rij verticale accentjes. De aartjes van Persicaria bistorta ‘Superba’ maken het helemaal af. Intussen knijpen we onze ogen even dicht bij de paardenstaarten, want ja… die staan er ook tussen. Aan welke spelregel die zich houden heb ik nog niet helemaal vast. Waarschijnlijk gewoon ‘Survival of the Fittest’.

Paardenstaarten

Stille Held

tuin mei 2015_1

tuin mei 2015_3

 

 

 

 

 

 

 

Het is stil geweest op Zomerstraat, maar de stilte is maar schijn. Intussen is er hard gewerkt in de tuin. En zo in mei als alles de grond uitschiet wordt het werk beloond. De kriek staat weer op z’n hoogtepunt, het paars van de Judaspenning, geblokte kievitseitjes en paasbloem is er weer, aangevuld met het eerste donkerpaars/ aubergine van de ‘Mourning Widow’ geranium, waarvan ik mij niet kan herinneren dat die er vorig jaar ook al zo vroeg bij was.

Judaspenning en Berk

tuin mei 2015_4

 

 

 

 

 

 

Verder is het vooral groen, wit en grijs dat de overhand heeft. Wit van de vele pluimpjes van het Hazestaartje dat het kiezelveld overmeesterd heeft en wit van de pluimpjes van het blauwgras Sesleria nitida. Die is er ieder jaar als één van de eerste siergrassen bij. Toen ik onlangs de dorre halmen van vorig jaar eruit viste overviel hij me plots met zijn ongekunstelde schoonheid. Het is echt een stille held. Jaren geleden is het één van de eerste siergrassen die ik ooit geplant heb. En sindsdien doet hij onverschrokken zijn ding, geen open vallende pollen of afstervende kernen: gewoon een lekker gras zonder gedoe.

hazestaartje

tuin mei 2015_2

 

 

 

 

 

 

 

Het moestuinseizoen is ook alweer geopend. Sjalot en knoflook staan al sinds februari in de grond. Knoflook had ook in het najaar gekund, maar ik was gewoon simpelweg te laat. In de bak ernaast staan peulen, een nieuwigheid voor mij, dus ik ben benieuwd of dat wat wordt. Ik had een deel van de peulen binnen voorgezaaid en een maand of wat geleden naar buiten verhuist. En eigenlijk is me dat goed bevallen, de buiten gezaaide peulen komen maar traag op gang terwijl de andere al flink de hoogte in gaan. Verder staan “the usual suspects” bietjes, warmoes en spinazie er weer. Met over een paar weekjes courgette, komkommer, bonen en radijs erbij zijn de bakken alweer vol.

EpimediumCorydalis ochroleuca

 

 

 

 

 

 

 

De meeste gaten die tijdens de voorjaars opruiming waren gevallen zijn ook alweer opgevuld, met dank aan Joos. Zo zijn daar onder andere de schildpad-bloem, guldenroede, duizendknoop, anemoon, bergamotplant, elfenbloem, longkruid, mansoor en deze prachtige helmbloem hier rechtsboven bijgekomen. Heel fijn zo’n plantenruil: het ene tuintje uit – het ander tuintje in. Binnenkort staat er weer één gepland, want zo gaat dat in mei als alles de grond uitschiet: dan zijn er opeens heel veel plantjes bijgekomen.

Paardebloem

Slakken te ruil

tuin mei 2014_1

Waar zal ik eens beginnen? Er is zoveel gebeurd de afgelopen maand. Vrachtladingen onkruid zijn eruit gegaan… en vrachtladingen boomschors erin. tuin mei 2014_2De sering is drastisch gesnoeid, de vijg heeft een nieuwe ‘behuizing’ gekregen, de sieruien in de nieuwe plantenbak schieten de hoogte in, de Lavendel is geknipt en de moestuinbakken zijn vol bezet. Er lijkt zowaar een klein beetje orde in de tuin te zijn gekomen, ondanks dat her en der nog steeds oude plantenresten van vorig jaar overeind staan.

In de border is het nu echt wel volle bak. Vers loof, en er staat al van alles in bloei. Zoals de geraniums (o.a. G. phaeum ‘Mourning Widdow’ en G. macrorrhizum ‘Spessart’), de akeleien, Lupines en Vingerhoedskruid. Ook de Pruikenboom (Cotinus coggygria ‘Royal Purple’) staat volop in bloei en verspreid daarmee zijn heerlijk zoete honingachtige geur. tuin mei 2014_3

Onder het bladerdek van de Augurkenstruik (Decaisnea fargesii) is het goed toeven. De judaspenning is allang weer uitgebloeid en laat nu zijn groene centen zien. De sieruien (en bieslook) staan er nu ook volop. Vooral in de nieuwe plantenbak is het een feest van sieruien. Het begon met de lage Allium roseum: lichtroze van kleur met opvallende gele meeldraden en een open bloeiwijze. Ze ruiken ook best lekker: ui-achtig maar wel met een zoete ondertoon. Zo’n drie weken geleden gingen ze van start en zijn inmiddels gevolgd door de vertrouwde halfhoge Allium aflatunense ‘Purple Sensation’. En… sinds een paar dagen zijn nu ook de hoge donkerpaarse Allium atropurpureum open gegaan. Sieruien in 3 hoogtes: het geeft een heel mooi effect.

plantenbak mei 2014

Allium roseum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

plantenbak mei 2014_2In de moestuin is er ook al volop actie. Het begon dit jaar erg vroeg. De eerste oogst, of liever gezegd, de laatste oogst van vorig jaar viel begin maart. eerste oogstDe aanleiding was eigenlijk dat ik de moestuinbakken leeg wilde halen om ze, volgens de regels van de kunst, voor te bereiden op de nieuwe zaailingen. Dus haalde ik er nog een laatste haffeltje warmoes, bietjes in miniformaat en prei uit (zowat even dik als ze erin gegaan zijn). Vervolgens al het onkruid eruit, de grond goed losgemaakt, een traagwerkende organische mest erin en de grond afgedekt met strooisel. De beestjes doen de rest.

Na een paar weken rust is de grond klaar om ingezaaid te worden. Ik ben begonnen met spinazie, radijsjes, rode ui en knoflook, even later gevolgd door warmoes en bietjes. Tussen de kiezel vond ik nog ergens 2 zaailingen van gemengde sla, die ik daar vorig jaar in een pot had staan. moestuin mei 2014Ik heb ze voorzichtig opgevist en ook in de moestuinbak gezet. Ze zijn inmiddels uitgegroeid tot een heuse krop, terwijl ze in pot eigenlijk zo dicht op elkaar gezaaid worden dat het meer als snijsla wordt gebruikt. De radijsjes zijn inmiddels op (het blijft altijd verrassend hoe pittig eigen gekweekte radijsjes zijn) en hebben plaats gemaakt voor struikbonen. Dat was vorig jaar zo’n succes, dat ze nu op herhaling gaan, uiteraard op een andere plek. Het blijft een grote puzzel met die rotatieteelt. Ik heb maar 3 bakken, dus als je dan zowel spinazie, bietjes als warmoes wilt zetten, moet je toch serieus schuiven voordat het in elkaar past.

Dit jaar gaat mijn moestuin ook de hoogte in, dat hoop ik althans. Ik heb namelijk voor het eerst stokbonen gezet. Ik ben erg benieuwd wat dat gaat worden. Maar meer nog kijk ik vol verwachting naar mijn komkommers. Eén moestuinbak heeft een klimrek gekregen waar 2 komkommers tegenaan staan. Nu ken ik komkommers eigenlijk alleen van teelt in een kas, ze houden namelijk erg van warmte. Ik ben dus benieuwd of dit in de buitenlucht gaat lukken. Er hangen in ieder geval al kleine komkommertjes aan. Ook courgette is weer van de partij. Het plantje heeft alleen wat moeite om op gang te komen. Het help natuurlijk ook niet echt als de jonge blaadjes direct worden opgegeten door de slakken. Dat blijft eigenlijk de meest lastige klus: de slakken op afstand houden. Gaas eromheen bouwen, de bodem bedekken met varenblad of eierschalen: het helpt allemaal niet zoveel. Maar sinds vandaag krijg ik hulp. Bij een laatste rondje door de tuin stuitte ik op een egel, die al langzaam kuierend zijn onderkomen zocht onder de heg. Ik heb hem dan maar (hoe wreed) wat slakken toegeschoven. Slakken in ruil voor een egel en courgette…ik teken ervoor.

egel

Zij aan zij

Mist

Een paar dagen terug op een vroege ochtend zag ik dit tafereel buiten. Al weken loop ik op hete kolen dat ik dringend de tuin in moet om “het najaar” op te ruimen. Maar die vroege ochtend met de mist werd ik overvallen door de schoonheid van najaar en voorjaar die in perfecte harmonie zij aan zij stonden. De kriek in volle bloesem, de bruine bloemschermen van de sedum, terwijl het nieuwe loof zich al verdringt aan z’n voeten. En dat temidden van een witte zee van fijne Epimedium bloemetjes. De lucht was warm, maar de mist gaf alles die speciale herfstachtige sfeer.

KriekDe eerste kleuren in de voorjaarstuin associeer ik altijd met Pasen. Paars, geel en wit voeren de boventoon. Ik weet niet of dat typisch is voor mijn tuin, maar toch lijkt het wel of de natuur weet dat Pasen eraan komt. Witte en paarse Judaspenning, een paar verdwaalde narcissen, kievietseitjes, de bloesem van de Kriek en Sering en niet te vergeten de paasbloem Pulsatilla.

Hakoneckloa & EpimediumLunaria & Stipa

 

 

 

 

 

 

 

 

Sommigen zijn er, door de zachte winter, dit jaar al erg vroeg bij zoals Rucola, die eigenlijk al heel de winter her en der in bloei staat, en het Komkommerkruid Borage.

BorageDe kriek en sering staan dit voorjaar ook zij aan zij in bloei. Meestal is de kriek een stapje voor, en neemt de sering het daarna over, maar dit keer doen ze het samen.

Nog zo een die het door de zachte winter opperbest naar zijn zin heeft is de Rozemarijn. Die staat te bloeien alsof z’n leven er van afhangt. Vorig jaar kreeg hij nog een flinke knauw door een late vorstperiode, hopelijk blijft hem dat dit jaar bespaard. Ik ben er al flink aan het knippen voor in het eten en om stekjes uit te delen.

Maar hiermee is het paars in de tuin nog niet ten einde. Nog even en de bieslook gaat massaal in bloei, gevolgd door zijn familielid ” de sierui”. Ik ben dit jaar erg benieuwd naar de sieruien. RozemarijnIk heb afgelopen najaar een aantal nieuwe soorten toegevoegd, waaronder Allium roseum, A. caeruleum,  A. atropurpureum en A. ‘Summer Drummer’. Aan het loof te zien dat al overal staat wordt dat een feest.

Ook zelf gezaaid en van elders aangewaaid staan zij aan zij. In dit geval de zelf gezaaide Anthriscus sylvestris ‘Ravenswing’ en de Stinkende Gouwe (Chelidonium majus) die waarschijnlijk vanuit de bermen uit de buurt is overgewaaid. Het past wonderwel bij elkaar. Hetzelfde geldt voor de jonge grijze zachtbehaarde blaadjes van Lychnis coronaria ‘Alba’ en de oude strokleurige grashalmen van Calamagrostis acutiflora ‘Karl Foerster’die ik zo nodig moest afknippen. Eigenlijk een geluk dat ik dat nog niet heb gedaan. Zo gaan voor- en najaar nog mooi even samen.

Lychnis & CalamagrostisAnthriscus

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Boomgeluk

Quercus dentata 'Pinnatifida'

En plots is ie daar dan: de langverwachte, veelbesproken en alom naar uitgekeken boom. Hij luistert naar de naam Quercus dentata ‘Pinnatifida’, oftewel Japanse Keizereik. Afgelopen weekend kwam het telefoontje: “hallo met Jo, ik heb de boom gerooid en kan binnen een uurtje voor je deur staan”. Zo gezegd, zo gedaan,… en sindsdien loop ik om de haverklap naar buiten om te gaan ‘kijken’. De knoppen zijn nog niet uitgelopen, dus die primeur ga ik binnenkort krijgen. Tot dan is het kijken naar de takken, waarvan de jonge wonderlijk zacht behaard zijn in tegenstelling tot de oudere die reeds bedekt zijn onder de korstmossen. Daarmee heb je meteen één van de karakteristieken van de boom te pakken. Het is een echte karakterboom, die zal uitgroeien met een grillig gevormd takkenstelsel en een weerbarstige uitstraling. Door de open kroon blijft het zicht op de takken ook altijd aanwezig. Bij mijn boom zit de eerste hoofdsplitsing op borsthoogte en een tweede splitsing iets boven ooghoogte. De kroon zal daardoor dus wat breder worden en van boven meer afgeplat. Door die splitsingen is hij nu al erg ruimtelijk. De zachte beharing op de takken gaan we binnenkort terugzien op de bladeren. Die worden, met ruim 20 cm, flink groot en zijn diep gelobd/ ingesneden. Het blad zal roodachtig brons uitlopen en daarna verkleuren naar middengroen, om in het najaar af te sluiten met een oranje gele herfstverkleuring. Oftewel, wordt op de voet gevolgd.

Quercus dentata 'Pinnatifida'2

 

Helemaal verkeerd, maar oh zo leuk

Geum rivale2Waar zal ik eens beginnen? Er is zoveel gebeurd sinds de laatste radiostilte. Het sneeuwlandschap van in maart is al lang weer verdwenen, de composthoop is boordevol (er ligt zelfs tijdelijk een tweede hoop te wachten totdat er meer plaats is) en de tuin is als herboren. De stilte op Zomerstraat betekende geenszins stilte in de tuin. sieruiIeder vrij moment werd aangegrepen om de tuin rigoreus op te schonen. En zowaar twee weken terug bereikte ik de eindstreep van het grootste border gedeelte in het midden van de tuin. Een ware aanslag op de spieren, maar mijn nieuwe spitvork heeft de test in ieder geval goed doorstaan. Alleen jammer dat de rest van de tuin niet wacht tot ik klaar ben. De regen van de afgelopen weken doet alles weer even hard groeien. Vooral de heermoes rukt massaal op, maar goed, ik heb nu gelezen dat je daar gier van kunt maken, wat je weer als vloeibare mest kunt gebruiken in de tuin. Die wordt dus tijdelijk even geparkeerd voor dit doel.

Wat is er verder allemaal gebeurd in de tuin: de kriekenboom heeft al gebloeid. Het is altijd van korte duur, maar oh zo idyllisch. seringOok heb ik hem dit voorjaar flink gesnoeid. Het is een oude laagstam boom die lange tijd verwaarloosd is. Zijn takken groeien kriskras door elkaar en ook in onmogelijke bochten. Ik ben begonnen met al het dode hout eruit te snoeien en daarna alle takken die terug naar binnen groeiden, wat er heel wat waren. Het resultaat is een veel meer open kroon waar licht en lucht doorheen kan. Het zal afwachten worden wat dat betekent voor de opbrengst dit jaar. Vorig jaar heb ik zo goed als niets gehad, maar gelukkig staan er nog ingemaakte krieken van het jaar daarvoor in de kast. De sering heeft nu het bloei-stokje overgenomen. Er zijn wel eens jaren dat ze tegelijk bloeien, maar dit jaar duidelijk niet. De lucht rond de struik is dan echt bezwangerd van de geur, best zwaar, maar wel lekker. Geranium phaeum 'Mourning Widow'

Een andere seringenstruik, achteraan in de tuin, heeft het dan weer begeven. De reden is vooralsnog onduidelijk. In het najaar dacht ik al hier en daar wat bruine blaadjes te hebben gezien, maar vermoede dat het de droogte was of de felle zonnebrand. Maar nu in het voorjaar is hij niet meer uitgelopen. Ik heb vandaag wat takken doorgezaagd om te kijken of er mogelijk sprake is van Verticillium, je weet wel de gevreesde verwelkingsziekte, maar het lijkt er niet op. Ik heb op het tuinforum eens naar hun mening gevraagd. Ik moet wel bekennen dat ik al heel snel aan een plaatsvervanger moest denken, en wel de geliefde Acer griseum. Als er namelijk een stuk grond in de tuin is die goed luchtig en humeus is, dan is het wel daar achter in de tuin. Maar goed eerst maar eens even afwachten hoe dit zich evolueert, alvorens ik ga dromen.

Iets anders dan: de schoonmaak van de border. Anthriscus sylvestris 'Ravenswing'Ik ben ondertussen heel handig geworden in hoe dit aan te pakken. Drie emmertjes bij de hand, waarvan één gevuld met een bodempje water. Verder de spitvork, de spade, de onkruidsteker, de hark en de kruiwagen onder handbereik. Met de spitvork ga je de ongewenste pollen te lijf. Als het echt te gortig wordt quasi wortels die door elkaar groeien, verdeel je de plakaten eerst in hapklare brokken met de spade. En dan is het pol voor pol liften, zo veel mogelijk grond eraf kloppen en dan gaan schiften: de wortelonkruiden, zoals kweekgras gaan in emmertje 1, overige ongewensten die op de composthoop mogen gaan in emmertje 2, en de gewensten worden netjes vrijgemaakt en opzijgezet in emmertje 3 met het bodempje water. Zo ga je verder totdat je een flink stuk hebt vrijgemaakt en emmertje 3 als het goed is overbevolkt begint te raken. Inmiddels heb je dan ook wat overzicht op wat er nog staat en waar lege plekken zijn gekomen. akelei

Eerst verdeel je een flinke lading compost over het schoongemaakte deel, dan egaliseren. Met de winst uit emmertje 3 bekijk je hoe je de vrijgekomen plekken opnieuw wilt indelen en dan begint het ritueel weer van voren af aan. Terwijl je bezig bent denk je steeds dat het een kaalslag wordt, maar als daarna weer alles is uitgezet valt dat heel erg mee. Trouwens met lege plekken hebben we ook geen probleem, niets zo lekker als tijdens het werken in de tuin bedenken wat je nog zou willen toevoegen. En als je niet oplet worden de lege plekken vanzelf weer ingenomen. Op het stuk waar ik begonnen ben zie ik nu bijv. alweer flinke bossen Rucola staan. Ook het komkommerkruid is zoiets  dat zich heel gemakkelijk zaait en bij vrijgemaakte grond zijn kans schoon ziet om te ontkiemen.

bekervarensDaarnaast had ik natuurlijk een paar maanden terug mijn zaaibakjes goed gevuld. Zo stonden er inmiddels hele rijen plantjes klaar om uitgezet te worden: o.a. oost-indische kers, goudsbloemen (jaja, de eerste voorzichtige oranje zaaiing), pronkerwt, avondviolier en nachtphlox voor de lekkere geur, cosmos, lobelia, Rhodochiton (de klimplant met mooie chocoladekleurige bloemen), Zinnia ‘Green Envy’, meelsalie (Salvia farinacea: diegene met de paarse stengels) en chilipeper voor in de moestuin.

De moestuin ambities reiken namelijk hoger dan ooit. Ik had al 1 m2 moestuin bak (volledig gevuld met warmoes). Vorig najaar is daar een tweede bak bijgekomen, waar de knoflooktenen de grond in gingen en dit voorjaar is er nog een derde bak bij gekomen. Geum rivale1Alles is min of meer aangewakkerd door een speciale uitgave van het Groei & Bloei tijdschrift over moestuinieren en het boek “Je eigen groentetuin op 1 m2” van Anne-Marie Nageleisen, die ik binnenkort eens zal toevoegen in de boekenlijst. Dit jaar staan er dus voor het eerst drie moestuinbakken netjes op een rij en ze zijn ook al allemaal gevuld. Overigens niet helemaal, of beter gezegd “helemaal niet”, volgens de regels van de kunst. Het m2 tuinieren gebeurt namelijk in vakken volgens het rotatiesysteem, waarbij verschillende botanische families en plantensoorten (blad, wortel, vrucht of bloem) naast elkaar komen te liggen. Het idee is dat de afwisseling tussen de vakken onderling ervoor zorgt dat ziektes minder een kansmoestuin krijgen en dat de grond niet uitgeput wordt door eenzijdige beplanting. Mijn vakken zijn dus helemaal verkeerd, maar het is oh zo leuk om je er mee bezig te houden. In bak 1 staat knoflook, rode ui, lente-ui (foute boel, want allemaal lid van de familie Alliaceae) en radijs (weliswaar andere familie, maar dan wel weer een wortelgewas). In bak 2 staat rode biet, warmoes (daar gaar het weer mis want beiden behoren tot de Chenopodiaceae), radijs en peterselie. In bak 3 staat courgette, tomaat en prinsessenboontjes. Weliswaar drie verschillende families, maar drie keer een vruchtgewas en dan ook nog eens drie tomaten naast elkaar.

Hoe het ook zij, mijn hart klopt vol verwachting naar de vorderingen. Het warmoes succes van vorig jaar, doet in ieder geval veel beloven.

M²-tuin

Het groen schiet met enorm tempo de grond uit. De vele regen van de afgelopen dagen zal er wel voor iets tussen zitten. En tegen al dat groen valt de bijzondere paars-zwarte Phyteuma nigra oftewel het plantje met de klinkende naam “Rapunzel” extra op. Het is één van de aanwinsten van een bezoekje aan kwekerij Ecoflora. Eerder kocht ik al eens Phyteuma scheuchzeri die meer diepblauw van kleur is. Ik heb hem maar 1 jaartje gehad, toen is hij verdwenen, dus ik hoop dat ik met zijn donkere broer meer succes heb.

Even verderop schiet er ander groen de hoogte in. Het zijn de aartjes van Sesleria nitida met op de achtergrond Carex buchananii. De eerste een typische voorjaarsbloeier tegenover de bronskleurige halmen van de in het najaar bloeiende Carex. De aartjes blijven het hele jaar door aan de plant zitten en kleuren gaandeweg meer strokleurig. Ik heb zelfs een week of wat geleden nog maar de oude aren erafgeknipt.

Tussen veel ander groen vond ik dan weer een verloren gewaande Anemonella thalictroides. Het is een erg teer plantje, dus zijn huidige plaats midden tussen de Lamium maculatum ‘Album’ is niet echt aan te bevelen. De Dovenetel walst er gewoon dwars doorheen. Als hij uitgebloeid is zal ik hem eens uit zijn “netelige” positie bevrijden.

In een paar dagen tijd heeft ook de wolfsmelk Euphorbia amygdaloides ‘Purpurea’ zijn groen helemaal uitgevouwen. De gifgroene bloemblaadjes kleuren erg mooi bij het paarsrode blad.

Elders laat het groen nog even op zich wachten, en wel in de m²-moestuin. Ik weet het, ‘t klinkt vrij belachelijk om met een grote tuin tot je beschikking nog een m²- tuin aan te leggen. Maar toch, ik kon de drang niet weerstaan. Zijn het die rommelige rijtjes groenten die ieder jaar plompverloren uitgespaard staan in de boomschors, de vraat die ik hier en daar wel eens aantref of wellicht het extra zaaigoed dat ik dit jaar een plekje wil geven? Wie weet,… feit is dat er 1 m² moestuin bij is gekomen, en wel ingezaaid met Warmoes. Een fantastische bladgroente, die wel regelrecht afkomstig lijkt uit de oertijd. Ik heb de groene soort Bèta vulgaris ‘Blanche d’Ampuis’, die minder neiging heeft tot doorschieten. Het hele seizoen door (tot tegen de winter aan) kun je ervan oogsten. Nog eventjes en dit dambordpatroon staat vol met reuzebladeren.