Therapeutisch tuinieren

We weten natuurlijk allang dat voor de tuinliefhebber het tuinieren een ontspannende bezigheid is. Het verzet de zinnen … en de spieren. Maar je kunt ook therapeutisch tuinieren als weldaad voor de planten. Groenbemesters zijn daar een bekend voorbeeld van. Ze brengen extra organisch materiaal (en in sommige gevallen stikstof) in de grond en ze verbeteren de bodemstructuur. Zo kun je o.a. Phacelia, Mosterdzaad, Klaver en Lupine gebruiken. Het hoeven echter niet alleen de groenbemesters te zijn aan wie deze mooie taak van weldoener is toebedeeld. Zo ontdekte ik laatst bij het onder handen nemen van een ‘enigszins overwoekerd’ stukje tuin een legio aan voordelen.

Rond mijn esdoorn (degene waar Verticilium was toegeslagen) had ik vorig jaar een eilandje van Phacelia gezaaid. Het eilandje was inmiddels flink uit de kluiten gewassen en huisvestte nog heel wat ander leuk spul, zoals Dropplant, Rucola, Vingerhoedskruid, Verbena hastata, Marjolein, Vergeet-me-nietjes, Galega en Judaspenning. Aangezien de Esdoorn er al weer wat beter begon uit te zien, had ik besloten hem terug eens wat meer vrijheid te geven. Bij het uitdoen van de planten werd ik blij verrast door de grond die tevoorschijn kwam. In tegenstelling tot de harde, vaste grond van voorheen, zag ik nu een rulle, losse grond, die welhaast de structuur had van een bosgrond. Hoewel het een tijdje al niet geregend had, voelde de grond ook vochtig aan. Daarnaast krioelde het er van de beestjes: wormpjes, kevertjes, spinnetjes, lieveheersbeestjes. Die vinden natuurlijk tussen al dat groen hun voedsel en een veilig onderkomen en zorgen er in de tussentijd voor dat afgestorven plantenresten langzaam maar zeker de grond ingewerkt worden. En waar wormpjes kruipen … worden tunnels gemaakt, en tunnels brengen zuurstof in de grond. Zo ook de wortels van sommige planten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik had geen idee van de witte vlezige wortels van Galega. Idem met de knollen aan de wortels van de Judaspenning (al had ik het wel kunnen bedenken, dat deze tweejarige ondergronds een voedselopslagsysteem zou hebben). Kun je voorstellen wat voor heerlijke holle ruimte deze wortels achterlaten in de grond. Nu nog een flinke laag compost erop en vooral de grond niet betreden. Inmiddels, een paar weken verder, zie ik dat de Rucola zich goed heeft uitgezaaid. Binnenkort gaat ook dat andere therapeutische eilandje in de voortuin op de schop.